Cegła jest popularnym materiałem budowlanym w kształcie prostopadłościanu. Cegła jest uformowana z gliny, wapna, piasku, cementu oraz innych surowców mineralnych.
Niezbędną dla materiałów budowlanych wytrzymałość mechaniczną i odporność na wpływy atmosferyczne cegła uzyskuje poprzez proces suszenia, wypalania lub naparzania parą wodną.
Cegłę po raz pierwszy wyprodukowali mieszkańcy starożytnych kultur Wschodu. W Jerychu i Jarmo wyrabiano je już 7 tysięcy lat p.n.e. Najstarszym rodzajem cegły jest cegła suszona. Do jej produkcji używano dostępnych regionalnie materiałów - gliny, iłu lub mułu.
Cegła wypalana pojawiła się około 3 tysiące lat później w Mezopotamii. Stosowano je jednak tylko do budowy ważniejszych obiektów. Wypalanie było bowiem procesem bardzo kosztownym, ponieważ brakowało materiału opałowego.
Cegły wypalane pokrywano też często kolorowym szkliwem, bogato zdobionym elementami dekoracyjnymi. Tradycja ta jednak upadła po opanowaniu rejonu przez Aleksandra Wielkiego.
Suszone i wypalane cegły wyrabiano również w Chinach, Indiach i Indonezji. W prekolumbijskiej Ameryce budowano głównie z cegieł suszonych, nazywanych adobą.
W Egipcie, Grecji i Rzymie również stosowano cegły suszone. W Grecji cegłę wypalaną zaczęto używać dopiero ok. IV w. p.n.e. Najpóźniej sięgnęli po nią Rzymianie i Egipcjanie – w połowie I w. p.n.e.
Zobacz więcej: Historia cegły
